Dwa najczęstsze błędy w raportach wysyłanych do Krajowego Ośrodka Bilansowania i Zarządzania Emisjami (KOBiZE)

Łączenie kotłów w jedno źródło – wykazywanie łącznej emisji substancji ze źródła

Przeprowadzona przez KOBiZE weryfikacja otrzymanych sprawozdań za 2016 r. wykazała nieprawidłowości w zakresie błędnie sklasyfikowanych źródeł charakterystycznych dla instalacji spalania paliw w sektorze energetycznym. Do źródeł takich należą:

- kocioł ciepłowniczy (w tym wytwornica pary);

- kocioł energetyczny;

- agregat prądotwórczy/silnik energetyczny;

- nagrzewnica;

- palnik;

- promiennik;

- silnik kogeneracyjny;

- turbina gazowa.

Każdy kocioł powinien być scharakteryzowany jako osobne źródło w instalacji spalania paliw i nie może być połączonymi z innymi kotłami. Agregację można przeprowadzić wyłącznie w przypadku nagrzewnic oraz promienników tej samej mocy (osobno agregując jako źródło nagrzewnice o tej samej mocy i osobno promienniki o tej samej mocy).

Zgodnie ze stanowiskiem Ministerstwa Środowiska, każdy kocioł ciepłowniczy lub energetyczny jest instalacją energetyczną, niezależnie od tego, na jakie cele wykorzystywana jest energia w nim wytwarzana. Wobec tego wszystkie kotły, które działają na potrzeby własne zakładu, np. wytwarzają ciepłą wodę użytkową lub ciepło w postaci pary lub gorącej wody oraz kotły działające w celu wytworzenia ciepła lub energii elektrycznej na sprzedaż do sieci ciepłowniczych lub energetycznych, należy traktować jako źródło w instalacji spalania paliw w sektorze energetycznym.

II . Wpisywanie mocy znamionowej zgodnej z tabelą z opłat środowiskowych

Należy przeanalizować dane dla zakładu w zakresie:

paliwa (podanej ilości i wartości opałowej);
czasu pracy źródła/źródeł;
nominalnej mocy cieplnej źródła.

W wykazie zawierającym zbiorcze zestawienie informacji o zakresie korzystania ze środowiska oraz o wysokości należnych opłat kotły przyporządkowuje się jedynie do przedziału mocy, a nie podaje konkretną jej wartość. W konsekwencji błędne okazuje się podawanie mocy znamionowej. Faktyczna wartość podana jest przez producenta na tabliczce znamionowej lub umieszczona w specyfikacji technicznej kotła będącej często częścią instrukcji obsługi kotła. W przypadku gdy w danych technicznych kotła podany jest przedział mocy znamionowej należy przyjmować największą wartość mocy, która została wyszczególniona przez producenta. W przypadku małych urządzeń, dla których znana jest tylko moc znamionowa, można wpisać taką samą wartość w nominalnej mocy cieplnej i w mocy znamionowej.